dit wordt de eerste bijdrage voor het weblog op de nieuwe website.
Het overschrijven is onderdeel van mijn project “Hommages’. Het is een soort ondertiteling. Als ik werk aan een hommage schrijf ik op het weblog belangrijke teksten van de desbetreffende schrijver over. Ik citeer uit het essay van Stefan Hertmans ;De laatste mond’ uit de bundel ‘Het zwijgen van de tragedie’. Ik ben al op bladzijde 262. ‘’Maar diep in mezelf bewaar ik een enthousiasme, een geloof dat soms opbloeit in een zuivere en ware vreugde, alleen vind ik de woorden om dit uit te drukken niet zo makkelijk als die voor de smart. Je hebt me een groot plezier gedaan door me aan te moedigen om van mijn jeugd te genieten. Ik houd ervan me een beetje jonger te voelen dan ik ben, en ondanks al mijn omzichtigheid en ernst ben ik nog al te vaak een echt kind, te zachtmoedig tegen de mensen, iets wat steevast irritatie en wantrouwen oproept.’ Het is denkbaar dat de onmogelijkheid om dit dubbele trauma verlies te verwerken, Holderlin de radicale sublimatie heeft ingejaagd.’ (Bladzijde 262) Dit is fragment 118. Wordt vervolgd.