met ‘Weerstandsbeleid (nieuwe kritiek)’ van Jeroen Mettes. ‘De verschillende heterogene elementen van dit sonnet volgen logisch noch narratief op elkaar,en lijken eerder simultaan aanwezig te zijn,zoals als we over straat lopen of in een café staan,we een flard gesprek opvangen,een stuk muziek,of een slagzin of merknaam die langs ons afschiet,en dat alles vanuit verschillende richtingen. Simultaneïteit is een kenmerk van ruimtelijkheid,en we zijn dan ook geneigd literaire collages ruimtelijk te lezen. Maar Berrigans gedicht is duidelijk niet het degelijk huis van Slauerhoff. Het is een sonnet,net als ‘Woninglooze’,maar het is geen woonpand,zelfs geen leegstaand woonpand:het is grammaticaal niet goed gemetseld,niet geïsoleerd door rijm of metrum,en bovendien ontbreekt een stabiel ‘ik’,een spreker die ons welkom heet. Niettemin is het geen onpersoonlijk gedicht. Joe Brainard,aan wie voortdurend gerefereerd wordt,was een vriend van Berrigan,en de verschillende elementen – filmsterren,popcorn,de ‘herontdekte’ Williams – behoren ongetwijfeld tot de belevingswereld van een New Yorkse dichter midden jaren zestig. In zekere zin is het gedicht inderdaad een ‘Diary’,een dagboek,of liever:een plakboek,een soort objectief correlaat voor het leven van alledag.'(bladzijde 255-256) Wordt vervolgd. Nu weer verder met gedicht ‘(3)’ van Hans Tentije uit de bundel ‘Om en nabij’. ‘ geen donderslagen,geen verblindende/bliksemschichten of plotselinge rukvlagen/ en hoewel de spanning stijgt/ volgt er geen enkele ontlading///mijn opgeslagen vederbal/ roerloos tussen de bomen en zal nooit over de waslijn/ die het net voorstelt heen raken///boven de benzinepompen verderop vervormt/ de hitte het zicht,de etalage van de radiozaak/aan de overkant toont sterk verkleurde/ kartonnen reclameplaten,een schlager/ moet ergens halverwege in de strot van de luidspreker/ zijn blijven steken'(bladzijde 28) Wordt vervolgd. Het gedicht is nog niet af. Een bijzonder woord. Uit de bundel ‘Uit de hoge hoed. Poëzie voor hoogbegaafde kinderen’ het woord ‘assentoon’. (bladzijde 44) Dit weblog is nog steeds onderdeel van het project ‘Ondertiteling’. Ik maak hommages voor schrijvers en schrijfsters die ik heel bijzonder vind. Hans Tentije is bijna ‘afgerond’.
