met ‘Walter Benjamin – Reddend nihilisme’ van Frank vande Veire uit het boek ‘Als in een donkere spiegel;De kunst in de moderne filosofie’. ‘Een dichter zonder aureool In zijn ‘Über einige Motive bei Baudelaire'(1939) neemt Benjamin een subtielere houding in tegenover de aura en haar verval. Baudelaire wordt hier opgevoerd als een historische scharnierfiguur. Hij is het voorbeeld van de dichter die,hoewel hij nog voeling heeft met de aura,de moed heeft om de moderne ‘verbrijzeling van de aura’ in zijn poëzie te verwelkomen. Benjamin verbindt het begrip ‘aura’ nu vooral met de herinneringen die aan een bepaald voorwerp kunnen kleven. Die herinneringen kan men niet opzettelijk oproepen. Zij kunnen ons pas door geluk toe-val-len. Benjamin denkt hierbij uiteraard aan Proust. Maar deze laatste is reeds een overgangsfiguur. Zijn ‘onvrijwillige herinnering’ (mémoire involontaire’)was reeds sterk geïndividualiseerd. In de traditionele samenlevingen waren de onvrijwillig opborrelende herinneringen steeds verbonden met elementen uit het collectieve verleden. Deze verbinding werd verzekerd door de cultus die op vastgestelde dagen werd gevierd. In de moderne tijd ruimt de herdenkingscultus het veld voor de berichtgeving. De pers doet de actieradius van de vrijwillige,bewuste herinnering zodanig toenemen dat het vermogen ongewild door het verleden te worden bezocht,afsterft.'(bladzijde 184) Wordt vervolgd. Nu weer verder met een gedicht van Mark van Tongele uit de bundel ‘Lichtspraak’. ‘WORDSTEP & VIBE/////De tingeltongelende vorm/van trimmen onder de sterren/die het leven enorm aanhangt.///Enkele minuten op de taal-/trilplaat is identiek aan uren/normale intensieve training.///Mijn gedicht combineert/drie lichtvaardigheden:/kracht,stretching en heil.///Snelheden en programma’s/aller harten geven je het man-/daat om oriflammend te praten.///Van zilverwaterverwarming,/een rampkuur,een vinder-/bad,tot een powermassage.///Voorzien van azuur uitvouw-/bare rolhemeltransportwielen,/Aardige ogenblikstemming.///Ideaal voor mensen/die weinig tijd hebben./Levenslange garantie.'(bladzijde 27) Wordt vervolgd. Een bijzonder woord. Uit de bundel ‘Lucebert verzamelde gedichten’ het woord ’tienticht’. (bladzijde 154)
