En dan is Ivo Michiels zondagochtend 7 oktober overleden aan een hartaanval.Het gebeurde in Le Barroux(Vaucluse). Dit wordt een ‘journal brut’ 10 en een half.Hij was de man van de taalzaamheid, van de vaderoptocht, de mondbroer en nog veel,veel meer. Hij schreef boeken die ‘op de ziel blijven plakken’ zoals gisteren de Vlaamse minister van Cultuur Joke Schauvliege zei. Hugo Camps schreef in zijn column van maandag in ‘De Morgen’ dat hij een letterzetter was die het schrijven als ambacht zag; hij onderzocht met een vergrootglas woord en zin en het schrijven. Hij was de grote modernist in literair Vlaanderen.Groot toeval trouwens dat in hetzelfde weekend Raoul de Keyser sterft, ook een kunstenaar van allure. De spreekstalmeester laat ik aan het woord; de rasverteller. Hij zal zeggen dat hij een verhaal van beweging maakt. Hij bouwt een geschiedenis van veranderingen en scheurt in een onverschrokken gelaat. Hij zal het hebben over de deuken in het leven en denkt duizend dingen op elkaar. Hij is het goud en het blauw van een gewone dag.Hij mag altijd spreken; hij mag altijd spreken. Hij is de man van ‘Het Nieuwe Tekstament’, van het in alle richtingen schrijven, van het in alle richtingen mensen;Frans is Frans niet maar Georges, Georges is Georges niet maar Cyrille, Cyrille is Cyrille niet maar André, André is André niet maar Ezra, Ezra is Ezra niet maar Oscar, Oscar is Oscar niet maar Samuel, Samuel is Samuel niet maar Henry, Henry is Henry niet maar Witold, James, Willem of Wim, Jan, Guy,Bram, Maurice, Italo, Walter, Peter en alle anderen. Hij is het boek der nauwe relaties, hij is Vlaanderen ook een land, hij is de alfa-cyclus, de vrouwen van de aartsengel, prima materia, ondergronds bovengronds, schildwacht schuldwacht. Hij is van de scherven, de verrukking en de mirakelen. En binnenkort om precies te zijn 8 januari 2013, hij zou 90 zijn geworden, verschijnt Maya, Maya. Hij blijft doorwerken.
