met het essay van Jeroen Gerrits ‘Cavell,film en feminisme’ ondertitel ‘Stella Dallas en de controverse rond de ‘onbekende vrouw” uit de bundel ‘Hoe kunst en filosofie werken’. ‘De conversatie tussen de man en vrouw in kwestie vormt steevast het centrale thema van de film,waarbij vragen beantwoord worden als:wanneer bepaalt wie dat het geen zin meer heeft om de dialoog (en relatie) voort te zetten? Hoeveel moeite moet iemand doen om zo’n beslissing te rechtvaardigen? Hoe bepalen de personen voor zichzelf dat zij zich voldoende tot uitdrukking hebben proberen te brengen? Op welk punt wordt besloten dat een conflict opgelost of een geschil beslecht is? Vragen,kortom,die allemaal te maken hebben met het scepticisme van andere geesten,dat wil zeggen met de onoverkomelijke menselijke eindigheid en daarmee samenhangende verantwoordelijkheid.'(bladzijde 218-219) Wordt vervolgd. Nu weer een verhaaltje van Robert Walser uit Raster 8 (1978). ‘De eenzame Het is niet zeker of hij zit of staat De eenzame: Ergens liggen meren,ik zie ze glinsteren. In de lanen van het ongestoorde alleenzijn fluisteren de bladeren. Schilderijen,gedichten die ik zag en las,leven in een oogwenk op. Ik speel in stilte de grote heer. Of ik soms graag onder de mensen zou zijn? Waarom niet? Maar ik vind dat de omgang met mensen gedachteloos maakt. Afleiding is hinderlijk. De bekoring van het spreken gaat in het gesprek gemakkelijk verloren. Toch verlang ik er naar met iemand te praten. Hoe ondankbaar ben je! Pas wanneer je iets wenst zou je willen denken. Wat je hebt,veracht je.'(bladzijde 25-26) Wordt vervolgd.