met de lezing van P.F. Thomése ‘Het raadsel der verstaanbaarheid,over de kunst van het authentieke’. Uit ‘Verzameld Nachtwerk’. ‘Een publiek dat nooit wordt tegengesproken,heeft bij voorbaat ongelijk. Een tegenstem laat de mogelijkheden zien,de onbenutte werkelijkheid. Bij alles wat er gebeurt is er zoveel dat niet gebeurt,dat deel blijft uitmaken van de angst,het verlangen,de twijfel,dat onofficieel blijft voortbestaan in het limbo van de mogelijkheden. De tegenstem vertolkt ook het andere,het ongewenste,het verdonkeremaande. De tegenzijde,de keerzijde van de aantoonbare wereld. Het is werkelijkheid die de krant nooit haalt,omdat ze dubbelzinnig blijft. De betekenissen blijven onduidelijk,grijpen in elkaar zonder ooit helemaal te passen,het zijn waarheden die wijken zodra men ze nadert. De precisie van een schrijver is er altijd een waar men de vinger niet precies op kan leggen,bij alles wat men van het werk kan zeggen,ligt de ontkenning op de loer. Om het juist te typeren dient men zich tegen te spreken en te verstrikken in zijn eigen redeneringen. Hier wordt gezegd wat niet wordt gezegd. Wat je leest,ben je zelf. Het werk zelf onttrekt zich telkens aan de typering. Een goed werk geeft zich niet gewonnen,dat geeft zijn oneindigheid niet prijs. En zo moet het ook. Elk woord drukt een verlangen uit naar iets wat zelf ongrijpbaar blijft. Schrijven,lezen:het is verlangen naar een werkelijkheid die men op geen andere wijze zo dicht kan naderen.'(bladzijde 138-139) Wordt vervolgd. Nu weer een gedicht van Breyten Breytenbach uit de bundel ‘Skryt Om een zinkend schip blauw te verven’. Verder met het gedicht ‘Bagamayo’. ‘als het avond is in Bagamayo./wees stil mijn hart,alle zorgen zijn vergeten./de trommels bonzen van vreugde/we komen’aan in Bagamayo.’///o,mijn hart waar is je tong? want hier ligt het Bagamayo/van geslachten slaven in boeien uit Afrika gesleept/om van de hand gedaan te worden op de mensenmarkt van/ Zanzibar///hier groeit een steen en daar groeit een steen:de graven'(bladzijde 80) Wordt vervolgd. Het gedicht is nog niet af.
