met de lezing van J.F.Vogelaar ‘De kunst van het lezen’. ‘En de betere boeken bieden weerstand,die laten zich niet in een keer nemen,laat staan doorgronden. Bij herlezen zie je meer,lees je details tegen de achtergrond van de hele tekst en krijg je de gelegenheid je eigen lectuur te herzien – de lezer herleest als het ware zijn eigen eerste leesavontuur. Herlezen is,denk ik,voor een lezer het belangrijkste middel om zich alles wat er in de eerste ronde onbewust tussen lezer en tekst gebeurt bewust te worden en daardoor het boek eigen te maken. Of anders gezegd:de reflecterende lezer,de herlezer,doet expliciet,wat de naïeve lezer onbewust doet;hij geeft zich rekenschap van de verschillende fasen die de gewone lezer,als hij de tekst op de voet volgt,doorloopt. De lezer neemt actief deel aan het avontuur van de schrijver. De lezer splitst zichzelf in een passief belevende,consumerende lezer en een actieve,reflecterende,verterende,verwerkende,nieuwe ervaringen verwervende en formulerende stereo-lezer. De lectuur van de passieve lezer is in hoofdzaak het product van de tekst,van de al of niet verborgen strategieën ervan,meestal een echo van de effecten die de auteur nastreeft. De lectuur van de actieve lezer is de uitvoering van het werk,en die kan zo eigenzinnig zijn dat je zou kunnen spreken van een roman x in de vertolking van lezer.’ (bladzijde 18-19) Wordt vervolgd. Nu weer verder met het verhaal ‘Spin tegen de vlieg’ van Breyten Breytenbach uit de bundel ‘Alles één paard’. ”Jij met je betreurenswaardig ouderwetse verwijzingen naar kritische vermogens bent op slag overbodig,hoewel ze een clown als jij misschien soms nog wel eens kunnen gebruiken om een lege stoel warm te houden op een podium. Zij zijn chemisch aangepast. Ze eten het afval en zuigen het neon in om bij volmacht elektrische baby’s te baren. Je hebt het dode gewicht van eeuwen als een bochel van ethiek op je rug terwijl zij de doorlopende dood al in zich opgenomen hebben.” (bladzijde 58-59) Wordt vervolgd. het verhaal is nog niet af.