met ‘Nomaden-denken’ van Gilles Deleuze. ‘Alle typen codering zijn onderhuids zo aanwezig dat men ze in elkaar terugvindt. Nu een heel ander voorbeeld,de waanzin:de poging de waanzin te coderen werd op drie manieren ondernomen. Allereerst in de vorm van de wet,dat wil zeggen ziekenhuis of inrichting – dat is de repressieve codering,de opsluiting,de oude opsluiting,die een laatste hoop op genezing in de toekomst wordt genoemd,wanneer de krankzinnigen zullen zeggen:’Het waren goede tijden toen men ons nog opsloot,want nu gebeuren ergere dingen.’ En toen kwam een grandioze uitvinding,de uitvinding van de psychoanalyse;vanzelfsprekend waren er mensen die zich aan een burgerlijke contractuele verbintenis,zoals die in de geneeskunde verscheen,onttrokken,en deze mensen waren in juridische zin ‘onbekwaam’,omdat zij – de krankzinnigen – geen contractpartners konden zijn. Freud had het geniale inzicht een deel van de krankzinnigen,de neurotici in de ruimste zin van het woord,in een contract-verhouding te brengen en te verklaren dat men een bijzonder type contract met hen kon sluiten (vandaar dat hij afzag van hypnose). Hij was de eerste die in de psychiatrie de burgerlijke contractverbintenis introduceerde,die tot dan toe uit de psychiatrie was uitgesloten,en dat was het eigenlijk nieuwe aan de psychoanalyse. En dan zijn er nog recentere pogingen waarvan de politieke implicaties en soms de revolutionaire ambities in het oog springen,de zogenaamde institutionele pogingen.'(bladzijde 49-50) Wordt vervolgd. Nu weer een gedicht van Mark van Tongele uit de bundel ‘Lichtspraak’. ‘DE KLEUR VAN GEMIS/////Rouwfloers van lamfer,koukrimp,/glaassterroetdauw en daaronder///een lijkwitte kimgang grondmistig/oogbolstuipend van de zwerm-///inktzwammen en zwartwalsers:/de echo van een ontplofte melkweg.'(bladzijde 58) Wordt vervolgd. Een bijzonder woord. Uit de bundel ‘Lucebert verzamelde gedichten’ het woord ‘aanwakkeraars’.(bladzijde 154)
