Willem Broens

verder met ‘Om niets te zeggen, of De nieuwe kleren van de keizer’ van Patricia de Martelaere. ‘De grens tussen hyperluciditeit en krankzinnigheid, daar is het smalle niemandsland waar de schrijver voortdurend probeert niet te wonen, ter plaatse trappelend, verspringend van het ene been op het andere, als iemand op blote voeten op hete as,…

verder met ‘Om niets te zeggen, of De nieuwe kleren van de keizer’ van Patricia de Martelaere. ‘Blanchot heeft het over de vertwijfeling(l’angoisse) en over de merkwaardige sprong van vertwijfeling naar taal(De l’angoisse au langage). De vertwijfeling kennen we al, vooral van Kierkegaard, die haar beschrijft als ‘de ziekte tot de dood’ die evenwel niet…

verder met “Om niets te zeggen, of De nieuwe kleren van de keizer’ van Patricia de Martelaere. ‘En taal is er om over iets te spreken, om betekenissen op te roepen, om te verwijzen naar rede (reële of imaginaire) werkelijkheid. De schrijver, als degene die zich de moeite geeft schriftelijk te spreken, en aan dit…

Voor ik verder ga met het project ‘Lezen’ eerst even over de ‘hommages’. Ben hard aan het werk met Celan en Faverey. Bestudeer en leeslees Yra van Dijks’ proefschrift “Leegte, leegte die ademt”, ‘Het typografisch wit in de moderne poëzie’. Ik heb de ondergronden; zoek nu naar de juiste letter; kleur. Daarnaast ben ik hard…

verder met ‘De wereld is een woord’ van Patricia de Martelaere. ‘Het symptoom – het neurotische gedrag van de geesteszieke – als niet-talige’ uitdrukking’ (uitdrukking is eigenlijk al te veel gezegd) van het onbewuste, is niets anders dan zo’n privé-gegeven waarvan de betekenis niet in het bewustzijn kan worden geïntegreerd. Het symptoom is, als een…

verder met ‘De wereld is een woord’ van Patricia de Martelaere. ‘De kritiek van Lacan aan het adres van Freud – volgens Lacan zelf geen kritiek maar een retour à Freud, een terugkeer naar Freuds meest oorspronkelijke bedoelingen – gaat juist uit van de gedachte van een principiële onvertaalbaarheid van het onbewuste. Het vangen in…

verder met ‘De wereld is een woord’ van Patricia de Martelaere. ‘Over de relatie tussen beide orden van voorstellingen en over een mogelijke overgang (een soort ver-taling) van de eerste in de tweede blijft Freud echter hoogst onduidelijk. Zijn ideaal van de perfecte decodering van de droom en zijn interpretatie van de techniek van de…

verder met ‘De wereld is een woord’ van Patricia de Martelaere. ‘Maar wat dan – zou men kunnen vragen – met net niveau van het voor-bewuste, het onbewuste, de droom en de ‘lichaamstaal’? De symptomen bij geesteszieken getuigen klaarblijkelijk van een ‘weten’ dat niet door de taal heen is gegaan. Ligt hier misschien de toegedekte…

verder met ‘De wereld is een woord’ van Patricia de Martelaere. ‘Analoge bedenkingen kan men maken met betrekking tot de meer ‘edele’ (in strikte zin ‘artistieke’) vormen van beeldappreciatie, zoals het bekijken van een schilderij, die slechts op het eerste gezicht activiteiten lijken die geheel niet-verbaal (of pre-verbaal) zijn. Hier doet zich namelijk de volgende…

verder met ‘De wereld is een woord’ van Patricia de Martelaere. ‘Woorden, zo lijkt het, zijn intellectueler, ze leunen dichter aan bij het reflexieve bewustzijnsleven, terwijl beelden als het ware vastkleven aan de fysische natuur en als een soort oer-materie onze onbewuste dromen bevolken. Wordt er niet traditioneel een onderscheid gemaakt tussen beeldende kunsten en…