met het boek van Arthur C. Danto ‘Wat kunst is’. ‘De klassieke opvatting van vriendschap,uitgebreid besproken door Aristoteles,gold alleen voor leden van hetzelfde geslacht,en al heeft dit weinig van doen met de orgiastische gayseks zoals we die tegenwoordig zien,moeten we niet vergeten dat de humanisten uit de Florentijnse cultuur rasechte platonisten waren – en het plafond werd uiteindelijk voor hen geschilderd. Het was het verhaal van de opkomst en transcendentie van seksuele hartstocht,en de verheerlijking van de liefde die Christus zogezegd voor de mens had en waarin,nogmaals,voortplanting geen rol speelde. Dus maakt platonisme ten slotte toch nog deel uit van de interpretatie,maar op een manier die niets te maken heeft met wat echt gewoon vuil was – materie die werd aangezien voor betekenis. Als filosoof zou ik dolgraag een bewijsvoering horen die aantoont dat de hersenen de geest niet in kaart kunnen brengen,net zomin als de penseelstreken het Sixtijnse plafond in kaart kunnen brengen – en dat de eliminativisten het net zo mis hebben als Colacucci. Het zou geweldig zijn als die analogie werd geaccepteerd,zelfs als we niet weten hoe het dan verder moest. 3 Het lichaam in filosofie en kunst […]ons leven zou zonder gevoelens van de lichamelijke organen alleen existentieel bewustzijn zijn en geen gevoel van welbevinden of van onbehagen kennen, d.w.z. van stimulering of belemmering van onze levenskrachten. Volstrekt op zichzelf genomen is de geest immers geheel en al leven […] in de verbinding met zijn lichaam. Immanuel Kant, Kritiek van het oordeelsvermogen (1790) Het is mij twee keer overkomen dat ik een filosofisch stuk over het lichaam had uitgewerkt dat uiteindelijk een heel andere betekenis kreeg dan waardoor mijn interesse in eerste instantie was gewekt. Het resultaat was in beide gevallen nogal grappig. Zo hield ik me in de jaren zestig bezig met de filosofie van actie.'(bladzijde 99-101) Wordt vervolgd. Nu weer een gedicht van Bernlef uit ‘Voorgoed’. SONNY ROLLINS IN LONDEN///begon met een blues/die geen blues bleek te zijn/maar zich ontspon tot ‘Melancholy Baby/rookgordijn slechts voor de volgende song/’Skylark’ verbleekt via ‘Polkadots And Moonbeams’/als een schaduw verdwijnend in glas/’The Song Is You’;/het publiek wordt zichtbaar/applaudisseert///Een typische truc/niet de midvoor met de bal/maar de keeper/zich krabbend achter het oor/valt mij op/de man bij het scorebord/die zich even vergist en/de thuisclub het doelpunt wil geven/is voor mij van belang;/de uitslag is nieuws/en geen poëzie///De wetten van het mes/zijn niet die van het woord/verlengstuk van het oog/waardoor het zichtbare/onzichtbaar wordt/d.w.z. u denkt de blues/maar het woord,het lied/bent u zelf.'(bladzijde 84) Wordt vervolgd.