met ‘Netwerk in eclips’ van Samuel Vriezen. ‘Die een epistemologie met zich meebrengt. En zodra we de aard van het schriftmedium hebben gekarakteriseerd kunnen we daar een epistemologie en een politieke praxis (corrigeerbaar) in lezen. Uiteenlopende karakteriseringen van het medium staan ons toe het medium an sich te evalueren – als vehikel voor openbaring of leidraad die op bestaansdomeinen inwerkt. Epistemologie/uitleg/praxis/voorschrift/verandering.’Ik moet je even ergens over spreken.’ Ziehier drie punten op een meerdimensionaal spectrum:(1) Schrijven als representatie; (2) Schrijven als het ondermijnen van een linguïstisch systeem; (3) Schrijven als hergrondvesting van betekenis,waarde,en het lichaam. 1.Schrijven & taal als representatie We gaan er wat vluchtig doorheen. Conventionele literatuur (de roman is exemplarisch):’Het leest als fictie’. Schrijven als een direct raam op de wereld,zoals die bestaat,reeds gegeven. ‘Zaklamp ronsel oculair bewijs van. Je wilt uitzicht. ik heb daar allemaal wel een filosofietje over.’ Het schrijven verwijst naar die wereld. Het representeert haar. Het beschrijft en vangt de gebeurtenissen die haar doorkruisen. Het beeldt af,het vermenigvuldigt,echoot,doet na,zet haar uiteen in een documentaire (een tabellenkunstvorm).'(bladzijde 61-62) Wordt vervolgd. En nu weer verder met het verhaal ‘Het wezen van zijn leer’ van Breyten Breytenbach uit de bundel ‘alles één paard’. ‘Maar grappen zijn placebo’s voor wie gebeten is door de hond van de dood. Wij allen zien hem niet meer. Wij allen kennen de magere oude kat met de gezwollen buik die soms boert,de snorren likt,en een sluwe grijns niet kan onderdrukken. Op precies dezelfde manier geeft Gautama kennis van het wezen van zijn leer.'(bladzijde 99) Dit was het verhaal. Ik heb mijn hommage-collage voor Breyten Breytenbach af. Eindelijk. Maar hij is er. Een bijzonder woord. Van Mark van Tongele uit ‘Lichtspraak’ het woord ‘huisverdriet’.(bladzijde 47)
