Willem Broens

met het essay van Anneke Brassinga ‘De imperatieven’ uit de bundel ‘Bloeiend puin’. ‘Het was trouwens – nu ik de vraag stel dringt het antwoord zich op – Gilles Deleuze. Zijn filosoferen speelt zich vaak af in een aanstekelijke en daardoor bij hem veeleer als medeplichtigheidsvorm klinkende,eerste persoon meervoud. Imiteren is altijd nog iets anders…

volgende essay van Anneke Brassinga; ook uit ‘Bloeiend puin’. Titel;’De imperatieven’. Valt ook onder het hoofdstuk ‘Gedachten lezen’. ‘De imperatieven’ motto;’We must think ourselves into immortality.’ Richard Jefferies, ‘Field and Hedgerow’ ‘Lezen of niet lezen? Dat is de vraag niet. Er is aan de tekens geen ontkomen. Ik lig op de betonnen vloer van het…

met het essay van Anneke Brassinga ‘Wie eins ins andere geht’ uit de bundel ‘Bloeiend puin’. ‘Het heeft iets behaagzieks,van de kant van de schrijver,en Moritz zou misschien vinden dat de ‘Bildungskraft’ autonomer moet werken – maar het behoedt de lezer voor behaagziek zijn. Dat kan van de lezer misschien een beter schrijver maken. Goethe…

met het essay van Anneke Brassinga ‘Wie eins ins andere geht’ uit de bundel ‘Bloeiend puin’. ‘Handke heeft het over de kunst als ‘die erreichte Form:die ein Sein im Frieden weitergibt. – Es geht in der Kunst um nichts anderes.’ Dat klinkt al iets te boodschapperig,in de kunst van anderen dan hij gaat het vaak…

met het essay van Anneke Brassinga ‘Wie eins ins andere geht’ uit ‘Bloeiend puin’. ‘Als traktaat,met vrijmetselarijachtige ideeën,vloeit het voortdurend over in poëtische impressies,broodnuchtere terzijdes en geëxalteerde verzuchtingen;tegelijkertijd is het in zijn kort-en-bondige trant,met hoofdstukjes van soms maar twintig regels,een modernistisch aandoende tekst,ontdaan van iedere ordentelijke fictionele aankleding,maar rijk aan vormen:dialoog,preek,verhaal,lyriek,visioen,satire. Het aardige van Wittgenstein…

alleen wat aantekeningen van Elias Canetti uit ‘Vliegenpijn’. ‘Als laatste verloor hij de namen. Zonder dat hij ’t gewaar werd,gingen ze op in de zijne. Hij bespeurde hun grenzen niet meer,en als hij ze hoorde,wist hij niet dat zij ’t waren. Hij merkte niet meer hoezeer zij wrok jegens hem koesterden. Hij vergat wat rancune…

met het essay van Anneke Brassinga ‘Wie eins ins andere geht’. ‘Beiden,het personage Hartknopf en de filosoof van vlees en bloed,zijn korte tijd respectievelijk prediker en onderwijzer in een dorp vol geborneerde boeren. De een sloot bij zijn eerste preek het hoofd tegen de Heilige Geest die in de gedaante van een houten duif aan…

steeds werkend aan het leesproject ‘Ondertiteling’ bij mijn hommages. Hoe ik dit geheel plus de gemaakte hommages moet presenteren is nog onduidelijk;naar de vorm wordt gezocht. Verder met het essay van Anneke Brassinga ‘Wie eins ins andere geht’. ‘Hij is van nature ontstegen aan de bestaanszekerheid. Voor wat de innerlijke drang betreft hanteert Hartknopf een…

met het essay van Anneke Brassinga ‘Wie eins ins andere geht’. ‘Ik ben nu in de eerste herlezing. Wie herinnert zich wat hij kon onthouden van zijn allereerste ‘Mattheus Passie’? Hoe vaak lees je een boek dat de structuur volgt van iemands ervaringen,zonder verhaal? Goethes conclusie aan het einde van zijn verblijf is dat hij…

met het essay van Anneke Brassinga uit de afdeling ‘Gedachten lezen’,’Wie eins ins andere geht’. ‘Zij blijkt verloofd,Goethe ontloopt haar discreet,maar enige tijd later hoort hij dat zij,door haar aanstaande in de steek gelaten en gebroken van ellende,ernstig ziek is geworden. Omdat hij toch alles aan het leren is,lijkt het of hij door haar leert…