Willem Broens

met het essay van Anneke Brassinga ‘Wie eins ins andere geht’. ‘Op de terugtocht somt hij bij zichzelf al de vrienden op die hij blij zal maken met zijn kleurrijke,exotische schatten. Al die schoonheid is wat Goethe mee naar huis wil nemen. Hij zal het beeld van zijn fazantenscheepje nog vaak noemen.Op de plaats van…

een paar aantekeningen van Elias Canetti uit ‘Vliegenpijn’. ‘Uit elkaar houden,de zinnen uit elkaar houden,anders worden ze kleur.’ (blz.74) ‘Een leven uit een enkele brief.’ (blz. 75) ‘Hij ademt te lang,een zuchtje te lang,en dat zuchtje ervaart hij als zijn ziel.’ (blz. 81) ‘Zonder geleende levens houdt niemand het uit,het eigen leven is niet voldoende.’…

verder met het essay van Anneke Brassinga ‘Wie eins ins andere geht’. ‘Zijn reizigers niet aldoor aan het essayeren? Terwijl de geest zich voortdurend moet bezinnen op en verhouden met onbekende omgevingen en omgangsvormen,en zichzelf afgetekend voelt in een nieuw landschap waar zekerheid te bezien staat? Zoals Casanova,in 1750 voor het eerst in Parijs,zich daar…

met het essay van Anneke Brassinga ‘Wie eins ins andere geht’. ‘Daardoor sta ik nu met lege handen opzichtig belangeloos te wezen,in de inmiddels weer bulderende storm die dwars door de plinten langs de voeten raast. De hemel is gescheurd,kersenbloesemblanke flarden drijven door het pasgeboren,prille blauw terwijl de schemer onafwendbaar nadert. Coiran weet zijn (of…

met het essay van Anneke Brassinga ‘Wie eins ins andere geht’. ‘Nu pas bewonder ik de techniek van de expressie,en het vermogen een eigen dictie te ontwikkelen,zodat er voor retoriek in de zin van algemene beweringen geen plaats blijft,en er hoe dan ook niets meer te beweren valt dan datgene wat er aan de hand…

met het essay van Anneke Brassinga ‘Wie eins in andere geht’ uit de bundel ‘Bloeiend puin’. ‘In plaats van me ergens in te verdiepen – de oceanische rijkdom en variatie van de literatuur bijvoorbeeld,of de kunst van het autorijden – hield ik me aan een streng dieet van suïcidale teksten. Om de finesses van het…

verder met het essay van Anneke Brassinga ‘Wie eins ins andere geht’. ”Das Ich,das Ich ist das tief Geheimnisvolle!’ roept Wittgenstein uit in zijn dagboek van 1914-1916. Door de context wordt zo’n uitroep ofwel drager van een werkelijke en indringende ervaring,ofwel de wimpel van een platitude. ‘Ons spreken krijgt zijn betekenis door de overige van…

alleen aantekeningen van Elias Canetti uit de bundel ‘ Vliegenpijn’. ‘Het denken wordt helderder,zodra men zich vertrouwd heeft gemaakt met de vormen van de dieren.'(blz. 16) ‘Hij heeft een zak vol namen,in vele talen,de dingen zelf heeft hij op straat laten liggen.’ (blz.16) ‘De mythe is een verhaal waarvan de frisheid met de herhaling toeneemt.’…

met het essay van Anneke Brassinga ‘Wie eins ins andere geht’. ‘Als er geen vraag is te stellen is er ook niets te betwijfelen;dan kan ik alleen maar sub specie aeternitatis de van zeelucht gebruinde Ier signaleren die achter de geschoren fuchsiahaag door het weidse hemeluitzicht vol tere blauwe en witte luchtlagen en wolkvlakten liep,loopt,eerst…

verder met het essay van Anneke Brassinga ‘Wie eins ins andere geht’. ‘Het onuitgesprokene,dat ligt vast,tussen mij en mezelf,tussen mij en de mensen,tussen schrijver en lezer. Het is de donkere vijver waaruit de bewoordingen opstijgen,als geschrokken eenden. ‘Als ik iets weet,weet ik ook dat ik het weet. […]”Ik weet dat” betekent:”Ik ben daarin onfeilbaar.” Maar…