Auteur: Willem Broens

met de poëtica van Paul Celan door Yra van Dijk. ‘Wat is dit dan voor plaats, deze ‘U-topie’, zoals de dichter hem noemt? Open, leeg en vrij, waardoor het gedicht zich beweegt richting een ander die tevens de ‘aanspreekbare werkelijkheid’ is? Deze Utopie is tegelijkertijd een ‘Unheimlichen und Fremden’. Allemann meent dat het in de…

verder met de poëtica van Celan door Yra van Dijk. ‘Celan kon en wilde werkelijk gekend worden en aanwezig zijn in zijn gedichten. Het gedicht is een dialoog, een persoonlijk gesprek:’ich sehe keinen prinzipiellen Unterschied zwischen Händedruck und Gedicht’. Het gaat hem om de ontmoeting tussen gedicht en lezer waarin een nog onbekende werkelijkheid verschijnt….

Verder met de poëtica van Celan door Yra van Dijk. ‘Ik ben het met Heynders eens dat beide dichters trachten binnen de poëzie en door de poëzie het willekeurige van de taal op te lossen met een utopisch doel voor ogen. Mallermé zag ook geen heil in de steriele wereld van de zuivere poëzie. Zijn…

verder met de poëtica van Paul Celan door Yra van Dijk. ‘Bovendien spelen bij Celans gestamel algemenere, niet-historische overwegingen een rol. De dichter staat midden in de westerse poëtische traditie waarbinnen wantrouwen tegen de taal al sinds de negentiende eeuw een grote rol speelde. In de Meridian-rede stelt hij dat het moderne gedicht een ‘sterke…

verder met Celan; de poëtica van Celan door Yra van Dijk. Motto bij deze paragraaf;’Tussen het Ja en het Neen, tussen het Voor en het Tegen, vindt men aldus uitgestrekte ondergrondse ruimten waar de meest bedreigde mens in vrede zou kunnen leven.'(Marguerite Yourcenar) ‘In zijn poëticale Bremen-rede benadrukte Celan dat zijn gedichten geworteld zijn in…

verder met Paul Celan; eerst een inleiding door Yra van Dijk. ‘Bij zijn terugkeer in Czernowitz na de Russische bevrijding schreef hij, in 1944 of 1945, de ‘Todesfuge’, wat zijn meestgelezen gedicht zou zijn. Antschel woonde daarna een tijdje in Boekarest, waar het intellectuele leven weer een aanvang nam. Hij werkte er als lector en…

Nu Paul Celan. Weer Yra van Dijk aan het woord. Het hoofdstuk begint met een motto: ‘Wahr spricht, wer Schatten spricht’. Eerst ‘Inleiding’. ‘Geen moderne dichter heeft zozeer geprobeerd om te spreken en te zwijgen tegelijk als Paul Celan. Hij schreef gedichten waarin steeds witte plekken vallen, waarin de stilte zelf wordt uitgesproken of waarin…

verder met de samenvatting van ‘Precaire ontregelingen’- Hans Faverey. Gemaakt door Yra van Dijk. ‘Met name in het atelier bleek dat het wit tussen de woorden en tussen de regels ook de uitdrukking kan zijn van een probleem van het subject. Identiteit is geen vastliggend gegeven: het ik is bij Faverey een constructie van herinneren,…

En dan nu de samenvatting van ‘Precaire ontregelingen’ – Hans Faverey gemaakt door Yra van Dijk. ‘Faverey noemde zichzelf ‘een doodsdichtertje’. Zijn poëzie is doortrokken van afwezigheid, leegte en stilstand. De schoonheid ‘waarin leegte zich meedeelt’ moet door het gedicht worden gevangen. Het probleem is dus dat de leegte zich niet in woorden laat meedelen….

verder met het typografisch wit in het werk van Faverey door Yra van Dijk. ‘Door het enjambement tussen de tweede en derde regel kan ‘hoor’ ook als imperatief gelezen worden. In het strofisch wit wordt dan aandachtig geluisterd of er nog iets te horen valt, geknisper of geritsel. Minieme geluiden lijken in deze gedichten door…