Willem Broens

met het essay van Anneke Brassinga ‘Leopold – O rijkdom van het onvoltooide’. ‘Zij hebben met hun studies mijn bewondering voor de dichter een achtergrond en context gegeven,en ze hebben mijn ontroering bij het lezen van zijn werk,vooral het onvoltooide,nog doen toenemen. Ik had het over natuur. Daar is de maker deel van,als stem. Want…

een essay van Anneke Brassinga uit ‘Bloeiend puin’:’Leopold – O rijkdom van het onvoltooide’. ‘De bewondering die mij het leven draaglijk maakt,bij gebrek aan ideologie,religie of wat er nog meer bestaat aan liga’s en zoete koek – mijn grootste bewondering,laat ik dat vooropstellen,gaat uit naar de natuur: het zich door aarde en lucht wringen van…

met het essay van Anneke Brassinga ‘De imperatieven’. ‘Soms beklijft er niets, soms maar één zinnetje zoals uit de ‘Hypnerotomachia poliphili’,van Francesco Colonna,toch een dik,verbijsterend boek en in elegant archaïsch Engels vertaald:’My eyes turned into whirlwinds.’ Niet gek om op je sterfbed te kunnen zeggen. Van Clément Rossets ‘Logique du pire’, niet verbijsterd want maar…

paar dagen ‘kunst op locatie project Klifhanger. Stond in Den Hoorn bij mijn ‘Gasten over de vloer’installatie. Altijd weer een bijzondere ervaring om de reacties te horen. Heb veel poëzie voorgelezen. De verkoop van de ‘bundel’ verliep goed. Nog drie weekeinden. Nu weer verder met het essay van Anneke Brassinga ‘De imperatieven’ uit de bundel…

even een paar aantekeningen van Elias caneet uit ‘Slotsom’. ‘Hij heeft de boeien van de ruime blik nodig.’ (blz. 106) ‘Onteerde geografie. iedereen is overal geweest.Kort en klein geslagen namen.’ (blz. 107) ‘Hij keek me aan als van achter zijn cijfers. Ik keek hem aam als ervoor.’ (blz. 107) ‘Meegesleept telt hij de meuten op…

een paar aantekeningen van Elias Canetti uit ‘Slotsom’ . ‘Woorden overgieten,van tijd tot tijd:andere filosofieen. Als het te snel gaat worden de woorden zwak. Gebeurt het te langzaam,dan worden ze onoverwinnelijk.’ (blz. 100) ‘Herinvulling van een woord door degene die het geleegd heeft.’ (blz. 103) ‘Niemand kan hem bereiken,hij speelt duizend afwezigen.’ (blz. 105) ‘De…

met het essay ‘De imperatieven’ van Anneke Brassinga. ‘Dat mag dan geen opheldering heten,verruimend is het wel,discreet verwijzend naar de paradox van het innerlijk levend universum en de dood. Aan zijn ontdekking van de herhaling en het verschil,en zijn besef dat daarin een essentie leeft,een levensextract,waardoor de dood alle betekenis verliest,ontleent Proust de moed die…

met het essay ‘De imperatieven’ van Anneke Brassinga. ”Zodra zij mij had herkend,zond ze mij vanuit de grond van haar hart haar tederheid toe,die moest stoppen daar waar het laatste oppervlak waar zij macht over had ophield,op haar gezicht,in haar gebaren,maar die ze probeerde zo dicht mogelijk naar mij toe te brengen in een glimlach…

met het essay ‘De imperatieven’ van Anneke Brassinga. ‘Maar die superioriteit is zo evident dat die bijna het enige is waar we niet aan kunnen twijfelen. Op het moment dat dit iets,de gemeenschappelijke essentie van onze impressies,door ons wordt ervaren,ondergaan wij een genot dat ongeëvenaard is,en zolang het voortduurt weten wij dat de dood van…

verder met het essay van Anneke Brassinga ‘De imperatieven’ uit de bundel ‘Bloeiend puin’. ‘Samengevat:het gouden licht geeft aan de dingen,ook de lelijkste,een schoonheid die niet in de dingen zelf schuilt maar waarin ze kunnen baden. Het licht lijkt een kunstenaar die de dingen weet te doen drijven,zweven,in een gelukkige saamhorigheid en zwijgende rust. Hoe…