Willem Broens

met het essay van Anneke Brassinga ‘Wie eins ins andere geht’. ‘Daardoor sta ik nu met lege handen opzichtig belangeloos te wezen,in de inmiddels weer bulderende storm die dwars door de plinten langs de voeten raast. De hemel is gescheurd,kersenbloesemblanke flarden drijven door het pasgeboren,prille blauw terwijl de schemer onafwendbaar nadert. Coiran weet zijn (of…

met het essay van Anneke Brassinga ‘Wie eins ins andere geht’. ‘Nu pas bewonder ik de techniek van de expressie,en het vermogen een eigen dictie te ontwikkelen,zodat er voor retoriek in de zin van algemene beweringen geen plaats blijft,en er hoe dan ook niets meer te beweren valt dan datgene wat er aan de hand…

met het essay van Anneke Brassinga ‘Wie eins in andere geht’ uit de bundel ‘Bloeiend puin’. ‘In plaats van me ergens in te verdiepen – de oceanische rijkdom en variatie van de literatuur bijvoorbeeld,of de kunst van het autorijden – hield ik me aan een streng dieet van suïcidale teksten. Om de finesses van het…

verder met het essay van Anneke Brassinga ‘Wie eins ins andere geht’. ”Das Ich,das Ich ist das tief Geheimnisvolle!’ roept Wittgenstein uit in zijn dagboek van 1914-1916. Door de context wordt zo’n uitroep ofwel drager van een werkelijke en indringende ervaring,ofwel de wimpel van een platitude. ‘Ons spreken krijgt zijn betekenis door de overige van…

alleen aantekeningen van Elias Canetti uit de bundel ‘ Vliegenpijn’. ‘Het denken wordt helderder,zodra men zich vertrouwd heeft gemaakt met de vormen van de dieren.'(blz. 16) ‘Hij heeft een zak vol namen,in vele talen,de dingen zelf heeft hij op straat laten liggen.’ (blz.16) ‘De mythe is een verhaal waarvan de frisheid met de herhaling toeneemt.’…

met het essay van Anneke Brassinga ‘Wie eins ins andere geht’. ‘Als er geen vraag is te stellen is er ook niets te betwijfelen;dan kan ik alleen maar sub specie aeternitatis de van zeelucht gebruinde Ier signaleren die achter de geschoren fuchsiahaag door het weidse hemeluitzicht vol tere blauwe en witte luchtlagen en wolkvlakten liep,loopt,eerst…

verder met het essay van Anneke Brassinga ‘Wie eins ins andere geht’. ‘Het onuitgesprokene,dat ligt vast,tussen mij en mezelf,tussen mij en de mensen,tussen schrijver en lezer. Het is de donkere vijver waaruit de bewoordingen opstijgen,als geschrokken eenden. ‘Als ik iets weet,weet ik ook dat ik het weet. […]”Ik weet dat” betekent:”Ik ben daarin onfeilbaar.” Maar…

gedicht van J.L. Borges uit de bundel ‘Lof der duisternis’.Voorlopig de laatste. ‘Ricardo Güiraldes/// Niemand zal zijn hoffelijkheid vergeten,/ de spontane,eerste vorm,waaruit/ zijn goedheid sprak,de echte sleutel/ van een ziel,klaar als de dag. En/ evenmin zal ik de edele rust vergeten/ of de fijne trekken van zijn sterk gelaat,/ de straling van de roem en…

gedicht van J.L. Borges uit de bundel ‘Lof der duisternis’. ‘De dichter verklaart zijn beroemdheid/// De hemelboog is maatstaf voor mijn roem,/ de bibliotheken in het Oosten vechten om mijn verzen,/ emirs zoeken mij mijn mond met goud te vullen,/ de engelen kennen mijn laatste zadjal uit het hoofd./ Vernedering en angst zijn mijn werktuigen;/…

steeds een gedicht van J.L. Borges uit de bundel ‘Lof der duisternis’. ‘GRENZEN/// Er is een regel van Verlaine die ik me niet meer heugen zal,/ er is hier in de buurt een straat,waar ik niet meer mag gaan,/ er is een spiegel die mij voor het laatst gezien heeft,/ er is een deur die…